De rek is eruit (maar we gaan door)

“Nou, dat timeslot van museum MORE kunnen we ook wel weer intrekken.”

Het is maandagochtend en gewoontegetrouw nemen M. en ik voor mijn vertrek de week door: wie komt er wanneer helpen? Deze week is er een kleine verandering: ik heb mijn woensdag ingeruild, omdat we een lang weekend Veluwe hebben gepland. Dit voorjaar kochten F. en ik een houten chalet (ook wel buitenverblijf en landgoed genoemd) op een bosrijk park. Een schot in de roos in coronatijd kunnen we wel zeggen. Met wifi, Teams en een printer is het er prima werken voor twee zzp’ers. En er ís gelukkig ook werk. De ene na de andere coronaspecial moet worden geschreven en vaste maandelijkse klusjes blijven komen. De SEO-proof artikelenserie over orthomoleculaire voeding blijkt ook nog eens uiterst actueel: immuunsysteem, vitamine D en thuisstudie in één, wat wil je nog meer.

Diamanten bruidspaar

Afijn. Geen MORE dus want er dreigt sluiting van de musea. Het is een kleine teleurstelling. Ik weet, ik moet niet klagen, maar soms mág je klagen. De afgelopen tijd waren we creatief met alternatieven. Geen etentje en zelfs geen blokjesfeest voor de diamanten bruiloft van mijn ouders (85+)? Dan maar een eerste verrassingsbezoek binnen op gepaste afstand (drie dochters mocht nog!) en een tweede buiten onder hun balkon (de klein- en achterkleinkinderen). Geen wandeling met een vriendin vanwege besmettingsgevaar? Bij een virtuele borrel kun je ook bijpraten. En zie het eens van de positieve kant: een zakje chips in je warme huis is toch te verkiezen boven een saai lunchpakketje uit een boterhamzakje.

Chagrijn

Maar toch. Ondanks alle positiviteit: de rek is eruit. Somberheid slaat toe. Het perspectief ontbreekt. De lontjes worden korter. Om er even wat clichés in te gooien. Waar we elkaar voorheen nog vriendelijk glimlachend op anderhalve meter passeerden, werpen we elkaar nu achterdochtige blikken toe omdat de ander wel/geen mondkapje draagt in de supermarkt. En als mijn zoveelste koorproject is afgelast deel ook ik mijn chagrijn op Facebook. Even wat harten onder de riem scoren!

Persco

Als braafjes en mantelzorger voor een kwetsbaar persoon ben ik voorzichtiger dan de gemiddelde Nederlander. Misschien wel té, want er mag nog heus wel wat. Maar net als ik schoorvoetend weer eens onder de mensen kom, staan daar Mark en Hugo weer op een persco met nieuwe maatregelen. Woensdag om 22.00 uur gaan ze in. M – “ik zit al meer dan 10 jaar in een soort van lockdown” – wil er ook graag even op uit. En dat mag nog! In de auto met mondkapjes op, raampjes op een kier voor de ventilatie en met genoeg voer voor drie dagen naar het buitenverblijf! #zinin