NRC: the week after
Het staat al online! Het is vrijdagmiddag en ik weet niet beter dan dat de maandag daarop het interview met mij in NRC Handelsblad zal staan. Maar online gaat vóór papier, dus is Mijn Verhaal al voor het weekend wereldkundig. Spannend! Ik ken weliswaar de tekst, maar er zijn zaken waarop ik geen invloed heb. Voor welke kop, streamer en foto heeft de redactie gekozen? En, nog spannender, gaan mensen reageren?
Dapper
Dat doen ze. Vrienden en familie op Facebook. Enkele trouwe Twittervolgers. Studiegenoten en oud-collega’s via LinkedIn. Maar ook onbekende NRC-lezers. “Ontroerend. Prachtig opgetekend. Fijn dat het zo kan. Open en oprecht. Dapper. Wat een mooi stel.” Om maar een paar reacties te noemen. Het verrast me, die positiviteit. Ik voel me niet trots of een held, maar deze hartverwarmende reacties zijn bemoedigend en nemen de spanning rond de publicatie wat weg.
Dat komt binnen
Gelukkig komt er ook een kwinkslag hier en daar. Over de ‘olijke blik’ van de nieuwe geliefde bijvoorbeeld en over het knalgele behang (in werkelijkheid olijfgroen) ‘dat wel binnenkomt’. Een vriend vraagt om extra uitleg rond een passage en ik mail een lange app terug. Ik realiseer me dat achter bijna elke zin een veel genuanceerder verhaal zit. Maar ja, max 1300 woorden hè. ‘Het is heel beknopt, maar toch compleet’, zegt dan weer een lieve zus. En me dunkt, ik heb nota bene een hele spread!
Herkenning
Een enkeling vindt het té privé. Dat snap ik volkomen, want daar zat ook mijn twijfel. Moet dit nou in de krant? Juist wel, zeggen anderen. ‘Zo belangrijk om dit verhaal met de wereld te delen!’ en ‘Daar help je vast veel mensen mee.’ Is dat zo? De reacties van andere partnerzorgers op het artikel doen vermoeden van wel. Ik hoor wat via MantelzorgNL en rechtstreeks in mijn e-mail. ‘Eindelijk! Wat een herkenning! Bedankt!’ Iemand noemt de druk van 24/7 mantelzorg ‘te zwaar om het leven vol te houden’, een ander heeft ook een nieuwe geliefde – ‘maar nu nog geheim’, weer een ander herkent de strijd met jezelf: in hoeverre mag je naast de zorg die je op je neemt ook kiezen voor je eigen leven?
Levensvreugde
Het is de worsteling van velen die voor een langdurig zieke partner zorgen. En daar mag best eens wat meer aandacht voor komen. Dat intensieve zorg voor een ander niet 100% ten koste hoeft te gaan van je eigen leven en levensvreugde. Dat je keuzes kunt maken die bij jóu passen en maken dat je het volhoudt. Soms denk ik: ik ben klaar met dit onderwerp. Maar nu denk ik: ik moet hier meer mee. Dat vindt ook de redactie van een tv-programma dat me al snel weet op te sporen. Dus wie weet: over een tijdje op de buis…!
Reageren ook